Qu'ei ben sabut qu'en Estat francés er occitan non dispause de cap de tipe d'arreconeishement que le hèsque a vier oficiau en sòn territòri. En conseqüéncia, non a d'èster estonant -çò qu'aurie d'èster normau qu'ei ua auta causa- qu'era toponímia occitana d'administracion exagonau non sigue pas arrepresentada, oficiauments, a trauès de çò que serie era sua forma -normativizada o tradicionau- occitana, ne tanpòc qu'era distorsion entre aquera fisionomia normativizada o tradicionau e era actuau fisionomia oficiau sigue soent segura. Era manca d'oficialitat qu'implique ua francizacion: epidermica o pregona, damb manifestacions diferentes, mès francizacion. Ua francizacion que se pòt identificar damb aquerò que quauqu'uns an aperat «couche française ou francisée» (Nègre 1963: 14), pr'amor qu'er estrat francés, mès que non pas crear formes toponimiques naues, qu'a agut -sustot- eth ròtle de deformador de toponims ja existenti en aqueres zònes der estat damb ua varietat lingüistica diferenta dera estatau. En tot préner mots de Nègre (1972: 105-106), donc, que hadien rapòrt ath Tarn mès que son aplicables ath rèste dera Occitània administrativaments francesa, «si les noms de lieux proprement français sont encore rares, ceux qui ont été francisés ce sont tous les autres».